Bitwa o Wadi Akarit

Bitwa o Wadi Akarit

II wojna światowa, kampania afrykańska
Żołnierze Pułku Green Howard atakują Wzgórze 85 podczas bitwy. Oficer jest wyposażony w rewolwer Enfield No.2 i lornetkę, żołnierz na pierwszym planie niesie karabin maszynowy Bren, pozostali są uzbrojeni w karabiny Lee-Enfield z zatkniętymi bagnetami
Czas	6–7 kwietnia 1943
Miejsce	Gabès
Terytorium	Tunezja Francuska
Wynik	zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
III Rzesza  Włochy  Wielka Brytania  Indie Brytyjskie  Nowa Zelandia  Grecja
Dowódcy
Giovanni Messe Bernard Montgomery
Siły
24,5 tys. ludzi 60 tys. ludzi
Straty
7 tys. w niewoli 1289 zabitych, rannych i zaginionych, 32 czołgi
Położenie na mapie Tunezji miejsce bitwy
33°53′N 10°07′E/33,883333 10,116667
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa o Wadi Akarit (znana także jako operacja Scipio) – aliancki atak przeprowadzony w dniach 6–7 kwietnia 1943 r., mający na celu wyparcie sił Osi z pozycji wzdłuż Wadi Akarit w Tunezji (zwanych również linią Akarit) na końcowym etapie kampanii afrykańskiej podczas II wojny światowej. Przełęcz Gabès, na północ od miast Gabès i El Hamma, to przejście pomiędzy Morzem Śródziemnym, a nieprzejezdnymi bagnami solnymi. 51 Dywizja Górska przełamała linię obrony i utrzymywała przyczółek, umożliwiając przejście głównych sił. Po kilku nieudanych kontratakach siły Osi wycofały się, a brytyjska 8 Armia pod dowództwem gen. Bernarda Montgomery’ego ruszyła w kierunku Tunisu, aż osiągnęła ostatnie pozycje obronne wojsk Osi w Afryce pod Enfidaville.